Enceladus, Satürn’ün altıncı büyük uydusu olarak bilinir. Yaklaşık 500 kilometre çapındaki Enceladus, Satürn’ün en büyük ayı Titan’ın onda biri büyüklüğündedir. Enceladus, yüzeyi çoğunlukla temiz buzla kaplı olduğu için güneş sistemindeki ışığı en çok yansıtan nesnelerden biridir.
Enceladus’un yüzeyi, tamamen hafif nesnelerden doğal olarak daha soğuktur ve öğleden sonra maksimum -198 ° C sıcaklığa ulaşır. Enceladus’un yüzeyi, yoğun eski kraterlerle kaplı alanlar ve 100 milyon yıl önce oluşmuş genç yapısal deformasyon alanları dahil olmak üzere çeşitli yüzey özellikleri içerir. Enceladus, 1789’da William Herschel tarafından keşfedildi. Ancak Voyager 1 ve Voyager 2 uzay araçları 1980’lerin başında Satürn’ü geçene kadar Enceladus hakkında çok az şey biliniyordu.
2005 yılında Cassini uzay aracı Enceladus’un yakınından geçerek uydunun yüzeyini ve çevresini önemli ayrıntılarla ortaya çıkardı. Cassini’nin en önemli keşiflerinden biri, Ay’ın Güney Kutbu’ndan uzaya enjekte edilen su dolu sütunların varlığıydı. Güney Kutbu yakınlarındaki bir buz volkanından yükselen bu şofben şeklindeki kolonlardan saniyede 200 kg su buharı, hidrojen molekülü ve diğer uçucu maddeler içeren bazı katı maddeler ile sodyum klorür kristalleri ve parçacıkları uzaya girer.
Bugüne kadar 100’den fazla gayzer tespit edildi, bunlar “kar” şeklinde geri çekildi ve geri kalanı Satürn’ün E-halkası malzemesinin çoğunu oluşturmak için uzaya kaçtı. NASA bilim adamlarına göre, sütunların bileşimi bir kuyruklu yıldızınkine benzer. 2014 yılında NASA, Cassini uzay aracının Enceladus’ta 10 km derinliğindeki sıvı sudan oluşan bir yeraltı denizinin kanıtını bulduğunu duyurdu.
Yer Altı Suyu – Enceladus
Enceladus’ta sıvı suyun varlığına dair ilk kanıt, bilim adamlarının Ay’ın Güney Kutbu’ndan püsküren bir sulu gaz tüyü gözlemledikleri 2005 yılında ortaya çıktı. 2189 km/s hızla uzaya saniyede 250 kg su püskürten bu sütunların keşfinden sonra 2006 yılında Enceladus’un sütunlarının Satürn’ün E-halkasının kaynağı olduğu belirlendi.
Tuz parçacıkları kaynakları Tiger hattı boyunca dağılmıştır, ancak tuz olmayan toz parçacıkları artık yüksek hızlı gaz püskürmeleriyle ilişkilendirilmektedir. “Tuz” parçacıkları ağırdır ve genellikle yüzeye geri döner, ancak hızlı “su” parçacıkları E-halkasına kaçar. Bu, E-halkasının tuz bileşiminin yaklaşık %0.5-2 kadar düşük olduğunu açıklar. Sütunların bileşimine tuzun dahil edilmesi, patlamanın tuz yeraltı denizinden kaynaklandığını gösterir. Ancak Cassini, püsküren parçacıklarda basit organik bileşiklerin yanı sıra C6H6 gibi karmaşık organik bileşiklerin izlerini buldu.
Uzayla – Kültür Evreni
