Başka bir gün daha. Yatağımda tembelce oturmuş yazıyorum. İçtiğim kahvenin telvesi dökülmüş masama, yaktığım sigaraların izmaritleri duruyor. Gün yine dün gibi. Aynı. Gün farklıyken, farklı hissetmem gerekirdi ama ben aynı hissediyorum. Yine duyuyorum o sesleri. Yan dairemde oturan genç kız yine ağlıyor bağıra bağıra. Her gün bu saatlerde yaşanan aynı hadise. Başlarda merak ederdim. Acaba ne sıkıntısı var da bu kadar içli içli ağlıyor diye. Sonradan alıştım. Umursamaz oldum. Her gün aynı saatlerde aynı ses yankısı. Hıçkıra hıçkıra ağlayan bir genç kız. Özenir oldum ona son günlerde. Keşke onun yerinde olsam da ben de hıçkıra hıçkıra ağlasam diye. Ben ağlamayalı yıllar geçti. Gözyaşlarının yanaklarımdan nasıl süzüldüğünü hatırlamıyorum bile. Nasıl bir his olduğunu unutalı çok oldu.
Masama dönüp bakıyorum tekrar. Yine çok dağılmış. Her gün topluyorum aslında ama yeniden dağılıyor. Her gün aynı terane. Eskiden annem toplardı masamı. Bağırırdı hep bana. “Ne dağınık bir çocuksun!” diye. Şimdi sesini bile hatırlamıyorum onun. Yüzünü de. Güzel bir kadındı diye hatırlarım annemi hep. Benden güzeldi. Güzel bir gülümsemesi vardı. Ama ben o gülümsemeyi, o hep başkalarına bakarken görürdüm. Bana hep kaşlarını çatardı. Gözlerimi kapatıyorum. Nasıldı yüzü? Kaşlarını çattığında nasıl bir hal alıyordu acaba? Onu bile unutmuşum. Çok unutkan oldum bu sıralar. İlacımı alıp almadığımı bile unutuyorum. Bak şimdi hatırladım. Bugün doktor randevum vardı. Sanırım iki saat önceydi. Muhtemelen arkamdan küfürler etmiştir doktor. Beni de hiç sevmez zaten. Hep kızar bana. İlaçlarımı düzgün almıyormuşum. Hep unutuyormuşum. Kendimi öldürmeye çalışıyormuşum sanki.
Sahi kendimi öldürmeye çalıştığım bir zaman olmuştu. Ama onu da pek beceremedim. Kendimi kestikten sonra kan beni baya ürküttü. Hemen bir bez dolamıştım bileğime amatörce. Hastaneye koşmuştum. Dikiş atsınlar da ölmeyeyim. Nasıl da korkmuştum o gece. Cebimdeki son parayı taksiye vermiştim. Şu an aklıma geldi de ambulansı arasaymışım keşke. Bedavaya gidermişim hastaneye. Son parama tütün alırdım hem.
Bak yine başladı. Yine ağlıyor. Bu gece ikinci ağlayışı. Üçüncü olmaz umarım. Uykumdayken uyandırıyor bazen. Bazen de iyi oluyor ama. Tam bir kabusun ortasındayken uyanıveriyorum. Kendime gelip onun da ağlaması bitene kadar bekliyorum. Tekrar uyuyorum. İkinci uykum daha rahat oluyor. Kabus olmuyor bu sefer. Keşke sabahları ağlasa. Sabahları uyanmam çok zor oluyor. Beni kolayca uyandırıverirdi. Bazen arkadaşları geliyor evine. Kahkahalar da atıyorlar birlikte. O zaman çok gürültü çıkarıyorlar. Okumalarımın ortasında hep. Benim arkadaşım yok. Anlamıyorum o yüzden bu kadar neye gülüyorlar diye. Bazen aklıma geliveriyor. Belki bana gülüyorlardır diye. Yıllar önce vardı bir iki arkadaşım. Dışarıdan komik duruyorsun derlerdi hep. Belki onlarda gördüler geçenlerde beni elimde market poşetleriyle. Bir hışımla girmiştim içeri. Yine köpek kovaladı. Haftada en az bir kez yaşadığım klasik bir olay. Ben bir anda girince binanın kapısından, göz göze geldik onlarla. “Hava da çok soğuk bugün, keşke daha sıkı giyinseydik.” dedi sarışın olan. Sonra gülüştüler. Duyamadım sonra onları. Merdivenlere yönelmiştim çoktan. Şimdi bugün geldi aklıma. Bana güldüler herhalde. Evden markete hariç pek çıkmam. Bir de bazen beslediğim bir kedi gelir binanın önüne. Ona mama koyarım yesin diye. Üstüm başım dağınıktır hep. Yıllar önce bıraktım özenmeyi. Ona güldüler herhalde.
Sustu. Arkadaşları geldi herhalde. Artık kahkaha vakti. Benim de tütünüm bitti. Napsam ki bu saatte? Gitsem mi ki markete? Arkadaşları burada mıdır ki? Tekrar gülmesinler sonra bana. Annemin aldığı bir elbise vardı yıllar önce. Bayramda giyersin demişti. Tabi o bayram hiç gelmedi. Çoktan öldü annem bayram gelmeden. O elbiseyi mi giysem çıkarken? Belki gülmezler elbiseme. Annem “Güzel elbise, herkes seni beğenir bununla” demişti. Belki beğenir onlar da. Ama çok beğenir de isterlerse naparım? Vermem onlara elbisemi. Annemden kalan tek şey bana o. Vermem. Almazlar dimi? Umarım almazlar. Ya da ben giymeyeyim onu. Montumu giyip çıkayım en iyisi. Hava da ne soğuktur şimdi. Elbise de giyilmez canım zaten bu havada.
