Puro sadece ağızla değil, el, göz ve ruhla içilmeli.
Zino Davidoff
17. yüzyıldan bugüne tütün gittikçe popüler hale gelmiştir. Tütünün o günden bugüne, temel kullanım işlevi değişmese de kullanıldığı aksesuar değişmiştir.
17. yüzyıl ve 18. yüzyıllarda en çok kullanılan tütün şekli pipodur. 19. yüzyılın ilk yarısında puro, ikinci yarısından bugüne kadar da sigara piyasaya hakim olmuştur. Bu evrimi açıklamak aslında çok basittir; ”hızlı tüketim”. Baktığımızda modern çağın en önemli kavramıdır, hızlı tüketim. Örneğin, sanayi gittikçe daha az sürede, daha fazla mal üretir hale gelmiştir. İnsanlar da bu üretilen malları zamanla daha hızlı tüketmeye başlamıştır. Hayatımızın birçok yerine ”hızlı tüketim” kavramı yerleşmiştir. Aynı şekilde tütünün tarihinde de kendini gösterir bu kavram. Tütün içmekte giderek daha basit hale gelmiştir. Örneğin Pipo içebilmek için bir sürü araç gereç ve yoğun el hareketi gereklidir. Pipo emek gerektirir; tütün yaprağının kıyılması, piponun doldurulması vs.
19. yüzyılın başında puronun ortaya çıkmasıyla, piponun güçlüğü ortadan kalkar. Çünkü tütün aslında hazırdır, tek yapılması gereken, ucunun kesilmesidir. Ardından direkt içilebilir hale gelir. Bunu ateşin tarihine benzetebiliriz. Eskiden ateşin kıvılcımını oluşturabilmek için, bir boşluğa tahtadan bir delgi koyulurdu ve el ile bu delgi döndürülürdü. Fakat sonra kibrit ortaya çıktı ve bütün bu zahmet ortadan kalktı.
Puronun ortaya çıkmasından 50 yıl kadar sonra sigara tarih sahnesine çıktı. Puro gibi hızlı şekilde kullanıma hazır hale gelmesinin yanı sıra daha hızlı tüketilebiliyordu. Sigara hem zamansal, hem de farmakolojik açıdan, ”hızlı tüketim” toplumu için vazgeçilmez olmuştur. Tabi artık modern çağ toplumu, pipo ve puro içenlere mutlaka farklı bir gözle bakıyordur. Bu evrimle tütün hem kısa sürede tüketilir olmuş aynı zamanda bir puronun tiryakisine verdiği gibi keyif verir olmuştur.
Bir puro üzüntüyü uyuşturur ve yalnızlık saatlerini milyonlarca zarif resimle doldurur.
George Sand
Elbette bazı kişilere göre puronun yavaş ve etkili tüketilmesinin getirmiş olduğu keyif, sigarada olmayan bir şeydir. Çünkü sigara insanları yoğun düşüncelere sürüklemez, insanın içine dönmesini sağlamaz. Bir puro ise ciddi sohbetlerin, derin düşüncelerin kaynağıdır. Sigara kısa bir akraba ziyareti gibidir, puro ise uzun ziyaretlerin simgesidir. Tütünün evrimi gibi sigara da kendi içinde evrim geçirmiştir. Kısalık – uzunluk, kalınlık – incelik gibi. Eskiden sigara için kehribar ve lületaşından yapılan ağızlıklar kullanılırdı. Bu ağızlıklar bazen insanın sosyal yapısını gösterirdi. Şimdi ise sigara ayak üstü paketten çıkarılıp ağıza alınır hale geldi.
Kaynak: Keyif Verici Maddelerin Tarihi – Wolfgang Schivelbusch
Uzayla – Kültür Evreni
