Antik Yunan Yeraltı Dünyası çoğunlukla kasvetli, kasvetli bir yer, gölgelerle dolu boş bir mağaradır. Üç alana bölünmüştür:
- Asphodel Alanları: Asphodel çiçeklerinin sonsuz tarlaları. Çoğu insanın öldükten sonra gittiği yer burasıdır. Sonsuz bir rüzgarda sallanan zombilere veya yapraklar gibi çırpınan hayaletler gibi bir şeye dönüşürler. Unutkanlık nehri Lethe’nin sularından içiyorlar ve hayatta kim olduklarına dair hiçbir hatıraları yok. Sadece varlar. Açıkçası, ahlaki ya da günahkar yaşamlar sürsün ,çoğu insan buraya gelir.
- Elysium ve Kutsanmış Adalar: Kahramanlar veya hayatta aşırı erdeme sahip olanlar için ayrılmış bir tür cennet. Temel olarak, Yeraltı Dünyasında huzurlu ve mutlu bir alemdir, ancak tam doğası kaynağa bağlı olarak değişir. Bazen Elysian Çayırları, Kutsanmış Adalar ile eşanlamlıdır, ancak bazen farklıdırlar: İkincisi efsanevi kahramanlar için, ilki ise hayatta Gizemlerin inisiyatifleri olan sıradan insanlar içindir (yani Eleusis veya Orfik Gizemler) , kutsal bir ahirete kavuşmuş. Daha sonra klasik edebiyat reenkarnasyon kavramını dahil etti, ki bu gerçekte bu alemleri sıraladı – eğer bir kişi sonraki üç yaşamdan sonra Elysium’a gidecek kadar erdemli olsaydı, dördüncü yaşamlarından sonra, kahramanlarla birlikte yaşamak için Kutsanmış Adalar’a giderlerdi. sonsuza kadar. (Her iki bölge de hala Hades’in parçasıdır.
- Tartarus: Başlangıçta, eski Yunan edebiyatında Tartarus, Hades’in çok altında, Dünya gökyüzünün altında olduğu için büyük bir uçurumdu, bu da açıkça Hades’in bir parçası olmadığı anlamına geliyor. Titanların hapsedildiği yer burası. Bununla birlikte, yaklaşık MÖ 5. yüzyılda Tartarus, en kötü insanların hapsedildiği ve ironik cezalara maruz kaldığı bir tür zindana dönüştü. Bazıları telafi edilebilirdi ve bir tür Arafa maruz kaldı, ancak diğerleri temelde Cehennem’deydi. Ancak, bildiğimiz gibi “lanetlenme” hala bir fikir değildi. Çok az insan sonsuza kadar Tartarus’ta hapsedilecek kadar kötüydü , bu yüzden ortalama bir insan Tartarus’ta hapsedilme riski altında değildi. Buraya gelmek için tanrıları özellikle acımasız bir şekilde doğrudan ve kişisel olarak kırmış olmanız gerekir.
Yeraltı Dünyasında yetişen tek ağaç selvi, kavak ve nardır. Beş nehir içerir: Styx (nefret), Acheron (acı), Lethe (unutulma), Cocytus (gözyaşları / ağıtlar) ve Phlegethon (ateş).
Bu “herkes Hades’e gider” kuralının tek gerçek istisnası, Apotheosis’i elde eden ve Olympus üzerinde tanrılar olarak yaşayan az sayıdaki ölümlüdür.
Uzayla – Kültür Evreni
