“Bazen beklemek lazım en güzeli için.” diyor José Mauro de Vasoncelos Şeker Portakal’ında. Beklemek gerekiyor bizim olanın bize ulaşması için. Düşünüldüğünde eziyet gibi geliyor beklemek. Kimi bekliyoruz ya da neyi bekliyoruz? Peki beklediğimiz şey gelecek mi? Ya da şöyle ifade edeyim: beklediğimiz şeye olan umudumuz her zaman yeşerecek mi? Ben umut olmadan yaşayabilen bir insan olduğunu düşünmüyorum.
Herkes bir şekilde tutunuyor bu hayatta. Umudu ve inancı olmadan yaşayan birinin kalp damarlarından birinin kopuk olduğunu düşünüyorum. Köklerinden birinin toprağa bağlanamaması gibi. Eğer sağlam değilse kökleri, bir sel olduğunda ya da bir kasırgada uçup gider. Bağlanmalı ve beklediğine inanmalı. En önemlisi umudunu yitirmemeli insan.
Bu hayatta bir beklentiye sahip olmak ürkütücü gelebilir kulağa ama bir bakın etrafınıza; hiçbir şey beklemiyorum ve bir amacım yok diyenlerin kaçı mutlu? Bakın kitaplara; diyar diyar gezen Küçük Prens’in bir cevap aradığını görürüz. Sabırla bekler cevapları almak için, zamanla büyür o cevaplarla. Aradığı cevabı alacağına dair umudunu hiç yitirmedi. Charles Dickens’ın ünlü romanı olan “Büyük Umutlar” adlı kitabında Pip hiçbir zaman yitirmedi inancını ve tüm o zorluklara rağmen hayallerini yaşayacağı günü bekledi.
Kirpinin Zarafeti’nde 12 yaşındaki Palome’nin beklediği ise ölümdü. İnsanlar her zaman iyi beklentilere sahip olmayabilir. Palome’yi hayata bağlayan Renee’ye karşı şu sözleri: “Korkma Renee, intihar etmeyeceğim. Hiçbir şeyi de yakmayacağım. Çünkü, sizin için, bundan böyle asla’daki her zaman’ların peşinden koşacağım. Bu dünyadaki güzelliğin bu beklentiyi değiştirir.” Bazen insan yanlış yerde yanlış bir şey bekleyebilir. Amelie filmindeki ana karakterimiz Amelie doğru zamanda doğru insanı bekler. Vazgeçmez bu arayışından.
Piyanist filmindeki Wladyslaw halkı için barışı bekledi, Truman Show’daki Truman hep gerçeği bekledi ve bu gerçeği öğreneceği günü, Özgürlük Yolu’ndaki Christoper özgürlüğüne kavuşmayı, Sevginin Gücü adlı filmdeki Mathilda onu bulacak sevgiyi, Hayat Güzeldir filmindeki minik Giosué babasının bir gün geleceği ümidiyle büyüdü ve belki onun yaşaması için fedakarlık yapan babasını bir ömür bekleyecek. Sizi güzel bir kitap ve sinema keşfine çıkardım. Bana kitaplar hep ışık olur ve filmler ise ilham kaynağımdır.
Elbette bir şeyler bekliyorum bu hayattan, belki garipseyeceksiniz ama ben olduğundan sıra dışı şeyler bekliyorum, kendimce bir anlaşma yaptım evrenle; eğer ben ne kadar çabalarsam beklediğime ulaşmak için evren de o ancak o zaman karşılıyor beklentilerimi, kim bilir? Belki bu da evrenin bir kuralıdır. Bir şey istediğimde tutuyorum evrenin paçalarından inatçı bir çocuk gibi istiyorum. Bazen de Godot’yu Beklerken oyunundaki Estragon ve Vladimir gibi bekliyorum bir yolda ama gerçek şu ki bazen beklediğim şeyin kötü olduğunu anlıyorum, o zaman o yolda fazla beklememem gerektiğini anlıyorum ve ayrılıyorum oradan.
Beklediğim şeyler bazen başarı, bazen mutluluk, bazen aşk (beklediğime değdi ve geldi), bazen iyi bir iş, umudum kalmadığında umut, inancım azaldığında inanç oluyor. Hatta bazen hüznü bekliyorum; mevsim hep yaz olamaz ki, ben kışı da seviyorum, bazen hüzne de ihtiyacım oluyor. Beklerken umudum hep yanı başımda oturuyor, beklerken zamanımı iyi değerlendiriyorum sadece durup beklemenin bir faydası olmadığını biliyorum. “Waiting for Godot” adlı oyun incelerken, çok kıymetli bir öğretmenimin dediği gibi: “Sorun beklerken ne yapılması gerektiği. Zamanı nasıl geçirebilirler? Gelişmeyi bekliyoruz. Şu anda mezuniyet, iş, evlilik ve diğer yaşam olaylarını bekliyoruz. Hayatımız boyunca bir şeyler bekliyoruz. Ölmeyi beklerken yaptığımız şey önemli olandır. Çabalarımız boşa gitse bile, sonunda öleceğimizin farkındayız. Bu karakterler gerçekliğimizi gösteriyorlar.”
Waiting For My Godot
My Sweet Orange Tree, The author of my favorite novel, Jose Mauro de Vasconcelos, writes, “Sometimes you have to wait for the best.” We must wait for ours to come. Waiting sounds like agony when you think about it. What or who are we anticipating? So what we have been waiting for will finally arrive? Or how about this: Will our hope for what we expect ever blossom? No one, in my opinion, can survive without hope. Everyone clings to this life in some way. I think that someone who lives without hope and faith has a broken heart, just like one of his roots cannot be connected to the ground. If it is not strong, its roots will be blown away in a flood or any hurricane. One should be connected, believe in what he is waiting for, and most importantly not lose hope. It may sound scary to expect this life, but take a look around you; How many of those who say that they do not expect anything from this life and have no purpose are happy?
The Little Prince wanders the land looking for an answer. He waits patiently to get the answers and grows with those answers over time. He never loses hope of hearing the answer he wants. Pip in Charles Dicken’s famous novel, Great Expectations, never loses his faith and waits for the day he will live his dreams despite all the hardships. In Elegance of the Hedgehog, 12-year-old Palome was waiting for death, too. People don’t always expect good things. Her words to Renee, who brought Palome to life, were: “Don’t be afraid, Renee, I won’t commit suicide. I won’t burn anything. Because for you, from now on, I’ll be chasing all the times in never. Your beauty in this world.” changes the expectation. Sometimes one can expect the wrong thing in the wrong place.
Amélie, the main character of the movie Amélie, waits for the right person at the right time and does not give up on this quest. Wladyslaw in The Pianist waits for peace for his race and it’s finally worth the wait and the hardship. Truman on The Truman Show always wants to know the truth and every day he waits tirelessly for the day when he will find out the truth. Christopher in Into The Wild waits to be freed, Mathilda in Leon waits for love to find him; little Giosuè in the movie of La Vita E Bella grows up with the hope that his father will one day come and maybe wait a lifetime for his father, who sacrificed his life for him. I’ve taken you on a lovely book and film discovery journey. Books are always a light to me and movies are my source of inspiration. Of course, I expect something, just like these characters.
I made a deal with the universe myself; If I try hard to reach what I expect, only then does the universe meet my expectations. Who knows? Maybe this is also a rule of the universe and bargaining with Godot. When I want something, I hold it in the arms of the universe and I want it like a stubborn child. Sometimes I wait on a road like Estragon and Vladimir, but the truth is that sometimes when I realize that what you are waiting for is bad, I leave that road. I don’t have just one Godot, I have more than one.
The things I expect are sometimes success, sometimes happiness, love (it was worth the wait and it came), sometimes a good job, hope when I have no hope, and faith when my faith is low. Sometimes I even wait for sadness; the season cannot be always summer; I love winter too. I need it. My expectations are never-ending, and yes, I admit that I am barefaced about it. While I wait, my hope is always sitting next to me and I make good use of my time while I wait. I know that just waiting is no use. As my dear teacher said when analyzing Waiting For Godot ” The problem is what to do while waiting. How can they pass the time? We are awaiting development. We are currently waiting for graduation, employment, marriage, and other life events. We are waiting for something throughout our lives. What we do while we wait to pass away is what matters. Even if our efforts are futile, we are aware that we shall eventually pass away. These characters show our reality.”
